ΡΑΝΙΑ ΣΧΟΡΕΤΣΑΝΙΤΗ | ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ

Εγκαινιάζεται την Πέμπτη 20 Οκτωβρίου, και ώρa 20:00 στη Mamush Gallery η ατομική έκθεση της Ράνιας Σχορετσανίτη με τίτλο «Παράλληλες μεταλλάξεις». Η καλλιτέχνις παρουσιάζει πρόσφατα έργα –μονοχρωματικές αυγοτέμπερες σε χαρτί, ανάγλυφα και περίοπτα γλυπτά που χαρακτηρίζονται για τη μορφολογική τους συνοχή. Χρησιμοποιώντας μόνο ένα σχήμα, το τραπέζιο, το οποίο επαναλαμβάνει, σε διαφορετικά μεγέθη και προοπτικές, η Σχορετσανίτη συνθέτει πολύπλοκα γεωμετρικά συμπλέγματα που παίζουν με την οπτική αντίληψη.

Όπως γράφει η ιστορικός τέχνης Μπία Παπαδοπούλου στον κατάλογο της έκθεσης: «Με την κίνηση του θεατή, τα τρισδιάστατα τραπέζια μεταλλάσσονται σε νέα σχήματα˙ ανάλογα με την οπτική γωνία, σμίγουν και αραιώνουν, από συμπαγείς όγκοι μεταμορφώνονται σε διαπερατούς και τανάπαλιν … Η καλλιτέχνις μετατρέπει τους θεατές σε ενεργούς δέκτες και ιδιότυπους συν-δημιουργούς, αξιοποιώντας την υποκειμενική πλάνη της όρασης».

Στα πρόσφατα έργα της, η Ράνια Σχορετσανίτη παίζει με την πρόσληψη των θεατών και την υποκειμενικότητα της οπτικής αντίληψης. Η καλλιτέχνις δημιουργεί πολύπλοκα γεωμετρικά συμπλέγματα με ένα μόνο σχήμα: το τραπέζιο, κωδικοποιημένη παραπομπή στην ουρανοδρόμο κλίμακα του Ιωάννη. Πολλαπλές τέτοιες μονάδες, σε διαφορετικά μεγέθη και προοπτικές, τοποθετούνται η μία δίπλα στην άλλη συνθέτοντας ρυθμικά χορευτικά σύνολα.

Οι καινούργιες μονοχρωματικές συνθέσεις σε χαρτί –με αυγοτέμπερες που η ίδια σχολαστικά προετοιμάζει–, αποκαλύπτουν την κρυφή δομή των υπόλοιπων έργων και υποδηλώνουν τη διαδικασία παραγωγής.

Στα ανάγλυφα, που συχνά αναπτύσσονται σαν φρίζες στον τοίχο, η καλλιτέχνις κρύβει τα επιμέρους δομικά στοιχεία, ενδύοντάς τα εξολοκλήρου με υφάσματα, συνήθως σε κόκκινο ή μαύρο χρώμα. Άλλοτε όμως, αφήνει ορισμένα τμήματα ακάλυπτα έτσι ώστε να διαφαίνεται μέρος του σκελετού και ο λευκός τοίχος. Με την κίνηση του θεατή, τα τρισδιάστατα τραπέζια μεταλλάσσονται σε νέα σχήματα˙ ανάλογα με την οπτική γωνία, σμίγουν και αραιώνουν, από συμπαγείς όγκοι μεταμορφώνονται σε διαπερατούς και τανάπαλιν.

Οι ιδιόρρυθμες αυτές κατασκευές εξελίσσονται σε περίοπτα γλυπτά που καταλαμβάνουν τον πραγματικό χώρο. Με τον πολλαπλασιασμό των σημείων θέασης του έργου, η ψευδαίσθηση εντείνεται και το παιχνίδι μεταξύ απουσίας-παρουσίας, κενού-πλήρους κορυφώνεται. Η καλλιτέχνις μετατρέπει τους επισκέπτες σε ενεργούς δέκτες και ιδιότυπους συν-δημιουργούς, αξιοποιώντας την υποκειμενική πλάνη της όρασης.

Τα έργα αφηγούνται αφηρημένες κρυπτογραφημένες βιωματικές ιστορίες. Οι τίτλοι διεγείρουν τον νου: «Τιμωρία», «Υποταγή», «Προσευχή», «Άγγελος», «Ζωή».

Μέσα από την ποίηση και την πνευματικότητα της γεωμετρίας, η Σχορετσανίτη μιλάει για την ανθρώπινη υπέρβαση και τον εξαγνισμό της ψυχής, υμνώντας ταυτόχρονα την πανδαισία της ζωής.

Μπία Παπαδοπούλου
Ιστορικός τέχνης, επιμελήτρια εκθέσεων