Ο Takeshi (Ken) Hara γεννήθηκε στο Nagoya-shi, Aichi το 1942 και τώρα ζει στο Τόκιο. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών και Μουσικής του Τόκιο λαμβάνοντας πτυχίο B.A. στη ζωγραφική το 1967 και μεταπτυχιακό στη ζωγραφική το 1969.

Σύμφωνα με τον Petit, «Η αντίδραση του καλλιτέχνη στα ακαδημαϊκά του χρόνια ήταν μια έντονη αντίσταση. Καθώς περνούσε ο καιρός, ανέπτυξε μια κάποια αλλεργία στα δυτικά πράγματα: τα γύψινα μοντέλα που έπρεπε να αντιγραφούν, τα βιβλία που έπρεπε να μελετηθούν, τα υλικά και οι τεχνικές που χρησιμοποιήθηκαν, όλα προέρχονταν από δυτικές ακαδημίες και οι μαθητές ήταν εμποτισμένοι με δυτικά ιδανικά. Τραβήχτηκε προς την πορεία της εκτύπωσης, όπου δεν υπαγορεύτηκε ρυθμισμένη ομορφιά και όπου οι αισθητικές απόψεις αναδύθηκαν σε μια πιο ελεύθερη ατμόσφαιρα».

Ξεκινώντας με τη συμμετοχή του στη Μπιενάλε του Παρισιού το 1971, ο Hara ξεκίνησε τα διεθνή του ταξίδια, πρώτα στην Ευρώπη, στη συνέχεια το 1975 στην Αίγυπτο και το Μαρόκο και υπό την αιγίδα του Προγράμματος Σπουδών για Καλλιτέχνες του Ιαπωνικού Οργανισμού Πολιτιστικών Υποθέσεων, στο Ηνωμένο Βασίλειο και τις Ηνωμένες Πολιτείες και διάφορες χώρες της Κεντρικής Αμερικής.
Το 1967 ο Hara πήρε το καλλιτεχνικό όνομα (gō) Ken Hara και έκανε την πρώτη του ατομική έκθεση. Ενώ αρχικά παρουσίαζε μεγάλους καμβάδες ακανόνιστου σχήματος, ζωγραφισμένους στο χέρι με λάκα, ο Hara προχώρησε στην εφαρμογή βαφής «με ένα πιστόλι ψεκασμού για να επιτύχει μια τέλεια ομοιομορφία που δεν μπορεί να επιτευχθεί με το χέρι» και στη συνέχεια σχεδόν αποκλειστικά στην εκτύπωση. Ο Petit δηλώνει ότι o Hara στράφηκε στις εκτυπώσεις για να επιτύχει «καλλιτεχνική αντικειμενικότητα» στην οποία το καλλιτεχνικό έργο αποκόπτεται από τον δημιουργό του, «μια κατάσταση που μπορεί να επιτευχθεί στη χαρακτική όπου ακόμη και η δουλεμένη πλάκα υπάρχει ανεξάρτητα από τον καλλιτέχνη. O Hara αισθάνεται ότι αυτή η απόσταση δημιουργεί αντικειμενικότητα, ενώ στην ελαιογραφία παραμένει πάντα μια προσωπική σχέση, ένα χέρι που παρεμβάλλεται, μια ευαισθησία που δεν είναι ποτέ απαθής».

Σύμφωνα με τον Petit, ο Hara επέλεξε τη λιθογραφία για την «ομαλή ποιότητα του φινιρίσματος» που «προκαλεί μια αισθησιακή δροσιά…» Ο Tolman προσθέτει ότι «Τα ιδιαίτερα εφέ που συνειδητοποίησε στις λιθογραφίες του είναι πιο κατάλληλα να βρεθούν σε μεταξοτυπίες. Οι λεπτές σκιάσεις, η λεπτή ανάμειξη των χρωμάτων και η φωτεινότητα είναι δύσκολο να επιτευχθούν, αλλά ο Hara έχει αναπτύξει μια ειδική τεχνική με μια μέθοδο εφαρμογής του μελανιού με τεράστιους κυλίνδρους για να δώσει στη δουλειά του ένα στοιχείο απίστευτης ομαλότητας, λάμψης και ελέγχου».

Το έργο του Hara περιγράφεται συχνά, χρησιμοποιώντας μινιμαλιστική γλώσσα, ως «παρθένο, απαθές και αυτοτελές» και «χωρίς προσωπική ανάμειξη». Ωστόσο, όπως επισημαίνει ο Petit, «εξαιτίας της δυσκολίας να ελέγξει την υπέροχη τεχνική διαβάθμισης χρώματος, ο Hara πρέπει να κάνει μόνος του αυτή τη δουλειά. Ως εκ τούτου, μια συγκεκριμένη προσωπική συμμετοχή είναι αναπόσπαστο μέρος του υφάσματος…»

Ενώ το έργο του μπορεί να φαίνεται ότι αφορά μόνο το «χρώμα ή τη μορφή», «το θέμα του είναι, στην πραγματικότητα, βαθιά ριζωμένο στη δική του κουλτούρα» και «βαθιά εμπνευσμένο από παλιά ιαπωνικά μοτίβα».

Το έντυπο έργο του Hara διακρίνεται από τη σε βάθος εξερεύνηση μεμονωμένων μοτίβων, το πιο σημαντικό από τα οποία είναι η μακροχρόνια σειρά εκτυπώσεων του με τίτλο Strokes, που δημιουργήθηκε από το 1973 έως τα μέσα της δεκαετίας του 1990. Άλλες σειρές εκτύπωσης που εξερευνούν μεμονωμένα μοτίβα είναι οι τίτλοι Gradation (1969 έως 1973), No Focus (1970-1972) και πιο πρόσφατα Asuka.

Στη σειρά του Strokes, που αντιπροσωπεύεται σε αυτή τη συλλογή από οκτώ έργα, ο Hara έχει χρησιμοποιήσει «μια εξαιρετική σειρά λεπτών χρωμάτων» δημιουργώντας καμπύλες και ίσιες επιμήκεις πινελιές για να πετύχει μια παραδοσιακή, αλλά πιο σύγχρονη, μορφή ιαπωνικής καλλιγραφίας. Όπως δηλώνει ο Smith «οι διαβαθμίσεις των πινελιών και η φινέτσα των αλλαγών κατεύθυνσης θυμίζουν άμεσα τις κινήσεις του πινέλου και του μελανιού» στην παραδοσιακή ιαπωνική καλλιγραφία.

«Ο κορυφαίος δάσκαλος της λιθογραφικής τεχνικής της Ιαπωνίας», ξεκίνησε τη μακρά διδακτική του σταδιοδρομία το 1973 ως λέκτορας στο Τμήμα Ζωγραφικής του πανεπιστημίου Tokyo Zokei όπου επρόκειτο να αποκτήσει πλήρη καθηγεσία και να συνταξιοδοτηθεί το 2008 ως ομότιμος καθηγητής. Ο Hara δίδαξε επίσης στο Εθνικό Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών του Τόκιο από το 1983 έως το 1987. Ως δάσκαλος έχει καθοδηγήσει πολλούς καλλιτέχνες, "συμπεριλαμβανομένου του Wako Shuji (γενν. 1953), του οποίου το έργο αντικατοπτρίζει την σχολαστική προσοχή του μέντορά του στο χρώμα και την άψογη τεχνική." 7 Το 2008, ο Hara τιμήθηκε με μια έκθεση με τίτλο «Harvest – Works of Takeshi HARA and 161 artists», Towa Gallery, Τόκιο, ανάμνηση της ζωής του στη διδασκαλία και την εργασία του. Επί του παρόντος, ο Hara είναι επισκέπτης υπότροφος στο Πανεπιστήμιο Τέχνης και Σχεδίου Nagoya Zokei.
Εκθέσεις

1969 Shell Art Exhibition, prize / 1972, 7th Japan Art Festival, Tokyo and Mexico / 1976 12th Florence International Print Biennial / 1976, grant from the Cultural Affairs Agency for one year of study and travel abroad / 1982 Deibu Print Competition, Tokyo, first grand prize / 1985, Contemporary Japanese Print, Tokyo Metropolitan Art Museum / 1990, Grop show, Retretti Art Cenre, Finland / 1991, 5th Taiwan Internatioan Print Biennial / 1992, NICAF, Yohohama / 1997 prints of the 20th century (Tokushima Prefectural Museum of Art) / 1999 6th Exposicion Litografia Argentina Contemporaneo, Buenos Aires / 2000 Japanese Art Exhibition of the 20th Century Museum of Contemporary Art Tokyo Art forefront with 25 artists (Ikeda Museum of 20th Century Art) / 2001 Art Kite Museum Opening, Germany / 2004 "HANGA - East/West Exchanges waves" exhibition (Tokyo National University of Fine Arts Museum / 2007 Awagami printmaking exhibition "Printmakings in 6 artists" / 2007-2008 The 40th Anniversary of the Japanese Government Overseas / 2008 Commemorative exhibition "Harvest” organized by Tokyo Zokei University / 2008 “Strokes” exhibition at Nagoya Zokei University / CWAJ Print Shows for many years

Δημόσιες Συλλογές

National Museum of Modern Art, Tokyo / National Museum of Modern Art, Kyoto / Tokyo Metropolitan Museum of Contemporary Art / Cincinnati Art Museum / British Museum, London / The Japan Foundation, Tokyo / The Machida International Print Museum of Art / Rockefeller Foundation of Art / Art Gallery of New South Wales / National Gallery of Australia / University of Alberta Art Collection / The Art Gallery of University of Maryland / Harvard Art Museums / Fogg Museum.