Τον Φεβρουάριο του 2019 αποκαλύψαμε τον "Μέγα Αλέξανδρο", ένα εξαιρετικό έργο τέχνης που συνεχίζει να αποτελεί απόδειξη δημιουργικότητας και αριστείας. Αυτή η σπάνια έκδοση περιλαμβάνει 65 μεταξοτυπίες, η καθεμία από τις οποίες είναι ένα υπογεγραμμένο και αριθμημένο ατομικό δοκιμαστικό δοκίμιο. Γιορτάζοντας αυτή την επιτυχία και τη διαχρονική απήχηση του "Alexander the Great"!
Το 1982, ο "Πάπας της Ποπ", Andy Warhol (1928-87), δημιούργησε μια σειρά από πολύχρωμες μεταξοτυπίες βασισμένες σε ένα χάλκινο κεφάλι της ρωμαϊκής εποχής (150 π.Χ.-138 π.Χ.) του θρυλικού βασιλιά της Μακεδονίας, του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Οι εν λόγω εκτυπώσεις είχαν παραγγελθεί από τον Αλέξανδρο Ιόλα (1907-87) λίγο μετά την εντυπωσιακή έκθεση αρχαίας τέχνης και αντικειμένων "The Search for Alexander" που πραγματοποιήθηκε στην Εθνική Πινακοθήκη της Ουάσινγκτον.
Το πορτρέτο του Αλέξανδρου εντάσσεται σε ένα εκτεταμένο πλαίσιο πολιτιστικών αναμνηστικών, απεικονίζοντας προσωπικότητες από τον Γκαίτε (1982) έως την Τζέιν Φόντα (1982) και από τον Άγιο Βασίλη (1981) έως τη Γέννηση της Αφροδίτης του Μποτιτσέλι (1984). Αλλά τι γίνεται με τον Αλέξανδρο; Εξερευνώντας αυτή τη συγγένεια μεταξύ του αρχαίου και του (μετα)σύγχρονου κόσμου, ο nobody υποστηρίζει ότι την εποχή που δημιουργήθηκε το χάλκινο κεφάλι, η εικόνα του Αλεξάνδρου ήταν "τόσο γνωστή και καθιερωμένη όσο είναι σήμερα τα διάσημα εταιρικά λογότυπα" (Elizabeth Baynham).
Παράγοντας την εικόνα του Μεγάλου Αλεξάνδρου με το χαρακτηριστικό του στυλ, ο Γουόρχολ αφομοίωσε το αρχαίο παρελθόν στη μεγάλη αφήγηση της αμερικανικής ιστορίας και την ανάγκη της να συνδεθεί με την αρχαία Ελλάδα - μια ανάγκη που πηγάζει από την πολιτιστική και δημοκρατική κληρονομιά. Όπως φαίνεται με αυτόν τον τρόπο, ο Μέγας Αλέξανδρος γίνεται τόσο μέρος της αμερικανικής κουλτούρας όσο η Μέριλιν Μονρό και ο Ρόναλντ Ρέιγκαν. Τι γίνεται λοιπόν με το θέμα της πολιτιστικής ταυτότητας; Εκτός από τη βαθιά ιστορική του προσέγγιση, υπάρχει και η έννοια της αποδόμησής του μέσω της τέχνης, όπως θα πρότεινε ο Μποντριγιάρ. Αυτό το πορτρέτο δεν είναι μόνο μια όμορφη απεικόνιση του θρυλικού βασιλιά: αποτελείται σαφώς από μια μαρτυρία για τον τρόπο με τον οποίο η μετανεωτερικότητα έχει συλλογικά αντιληφθεί, θυμηθεί και ανακατασκευάσει το κλασικό παρελθόν. Τα πρόσωπα, τα σύμβολα και οι ιδέες γίνονται διεθνή στοιχεία. Βλέποντας αυτή την εκτύπωση, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι η larger than life προσωπικότητα του Αλέξανδρου και η ιδιοφυής χρωματική προοπτική του Warhol δημιούργησαν ένα παγκόσμιο αριστούργημα.
